SESSİZ ÇIĞLIK

 


           

Gece ile gündüzün arasında,

karanlığın aydınlığa dönüştüğü saatlerdeyim.
Kızıla boyanmış göğün altında,
soluk soluğa yürümekteyim...

Bilmem ki bu kaçıncı endişe,
bu kaçıncı telaşesi ruhumun.
Bu ıssız kaygılar sokağında
yapayalnız sendelemekteyim...

Bağırsam duymaz kimseler sesimi, 
boğazım düğüm, çığlığım sessiz.
Merhametin yasını tuttuğum bu yaşımda
umutsuzluğun pençesindeyim...

Kelimeler tükenmiş, cümleler sığ,
ruhum bu zamandan çok uzak.
Kendini bilmezler arasında,
haddimi bilmekteyim...


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Velhasıl Kelam :)

Yorulmanın da zevkli bir yanı var...

9 ay, 39 hafta, 279 gün...